Dbamy o relacje

Jak kochać i stawiać granice?

Droga do dobrej relacji prowadzi przez empatyczny kontakt i nieustanne pielęgnowania. Usłana może być wieloma trudnościami W relacjach dorosły –  nastolatek często pojawia się złość. Pierwszym pytaniem nad jakim warto się zastanowić na samym początku to dlaczego dzieci sprawiają trudności?

Zależy to od wielu czynników, między innymi od otoczenia. Oddziaływań czy sposobu organizacji życia. Nastolatki nie żyją tylko w kręgu rodziny. Grupy  rówieśnicze są źródłem kłopotów, ale to one często zaspokajają potrzeby nastolatków. Aby nie utracić kontaktu z dzieckiem warto wiedzieć jakie ma  potrzeby, aby móc je zaspokoić. Do potrzeb nastolatka można zaliczyć potrzebę:
* akceptacji, bezpieczeństwa,
* przynależności, kontaktu społecznego,
* zrozumienia, bliskości, szacunku,
* samodzielności, niezależności, autonomii,
* aktywności, ruchu,
* rozwoju.

Czy wiemy jakie potrzeby ma nasze dziecko?

Często to co widzimy u nastolatków to złość z którą nie wiemy jak sobie poradzić. A to właśnie u jej  podłoża znajdują się niezaspokojone potrzeby. Co możemy zrobić, jak odbudować relacje, jak o nią zadbać? Pierwszym krokiem do zmiany jest uświadomienie sobie naszej postawy. Ważne jest nazwanie jej oraz podjęcie próby określenia jej przyczyn. Dlaczego właśnie tak jest między nami? I co dalej ?

Jestem przy Tobie.

Słucham.

Dbam o Ciebie.

Takie słowa każdy z nas pragnie usłyszeć. Kształtowanie więzi rozpoczyna się od akceptującej obecności i reagowania na potrzeby. Dostępność i poświęcenie to klucz do sukcesu w budowaniu relacji. Komunikacja to podstawa wiec zachęcajmy do dialogu. Najważniejsze to umieć słuchać, co nastolatki mają do powiedzenia bez krytyki. Bądźmy gotowi do prowadzenia rozmowy. Miejmy czas. Zachęcajmy do współpracy. Znudzony nastolatek=nieszczęśliwy nastolatek. Gdy nic nie robią, nie są aktywni sami znajdują sobie zajęcie. Warto zachęcać nasze dzieci do wspólnej aktywności, obowiązków domowych, powierzać im zadania i odpowiedzialność. A przede wszystkim doceniać trud, wysiłek i zaangażowanie.

W każdej relacji dbamy i szanujemy wzajemne granice. Jak uczyć tego nasze dzieci?

Rozmowy dotyczące stawiania i egzekwowania granic najczęściej kojarzą się z zasadami, a więc przekazem „co wolno”, a „czego nie wolno”. Narzucający sposób przekazywania często wiąże się z pomijaniem uczuć i potrzeb dziecka oraz brakiem szacunku wobec drugiego człowieka. Nie uczę, rozwijam myślenie i kształtuję wartości, ale władzą rodzicielską je narzucam. Warto się zastanowić czy nie bardziej zależy nam na tym, aby przekazać dzieciom wartości i  normy ważne dla mnie ucząc dbania o innych i ich potrzeby i granice czy chcę aby po prostu były egzekwowane. To trudne zadanie, ale brak ustalania zasad i reguł oznacza chwiejność relacji zarówno dla rodzica jak i dziecka. Porozumienie Bez Przemocy mówi o pokazywaniu granic, nie ich stawianiu. Jaka to różnica?

Granica przestaje być autorytarnie narzucanym zakazem, staje się bliższa dziecku, jest bardziej autentyczna, wyjaśnia.. Granice wyznaczamy poprzez rozmowę. Wyrażajmy wyraźnie nasze oczekiwania, negocjujmy wspólnie, ustalajmy porozumienie. Stawianiu granic sprzyja język najbardziej osobisty, mówiący o naszych uczuciach, obawach. Przekazujmy w nim nasze oczekiwania oraz powód oczekiwanych zachowań. Szanujcie się wzajemnie i wspólnie szukajcie rozwiązań. Sprzyja to budowaniu przestrzeni pełnej otwartości na siebie, akceptacji, zaufania i bezpieczeństwa. I najważniejsze pytanie: być konsekwentnym? Oczywiście, daje to poczucie stabilności.  Ale dajcie sobie pole do negocjacji i rozmowy. Granica, zasada może zostać dostosowana do potrzeb i zmieniona za zgodą obu stron opierając się na wzajemnym szacunku i poszanowaniu potrzeb.

Wskazówki:

• Wspólne ustalanie zasad, negocjujcie.
• Wprowadzajcie przejrzyste zasady i konsekwentnie ich przestrzegajcie.
• Dajemy jasne, konkretne komunikaty, dbamy o język bliskości.
• Doceniamy i chwalimy każdy przejaw aktywności i zainteresowania.
• Słuchajcie, bądźcie otwarci.
• Spędźcie czas razem, doceńcie wspólne chwile.
• Reagujcie spokojem i stanowczością na złość i agresję.
• Mówcie o swoich uczuciach i potrzebach.

Czas poświęcony dziecku jest najlepszą inwestycją w jego przyszłość.