Kształcenie polonistyczne z elementami filozofii
01.09.2022 r.
Temat: Symbole Polskiego Września.
W kolejną rocznicę wybuchu II wojny światowej przypominamy tę tragiczną kartę naszej narodowej historii. Wspominamy wielkie symbole Polskiego września: bombardowanie Wielunia – symbol bestialstwa Niemców w II wojnie światowej, które apogeum wobec Polaków osiągnęło w Powstaniu Warszawskim; obronę Westerplatte – symbol twardego oporu Polaków wobec miażdżącej przewagi wroga; obronę Poczty Polskiej w Gdańsku i bój pod Mokrą. Mówimy o wielkim osamotnieniu Polski w 1939 r., o opuszczeniu Rzeczypospolitej w godzinie próby przez najwyższe władze, wreszcie o niespodziewanym ataku na nasz kraj od wschodu przez Armię Czerwoną.
Pamiętamy. Doceniamy wartość życia w pokoju i przyjmujemy zobowiązanie poznawania naszej narodowej historii.
13.09.2022 r.
Temat: Szkoła bohaterów.
Mówimy o Pokoleniu Kolumbów – pierwszym pokoleniu wychowanym w wolnej Polsce. Na przykładzie gimnazjum i liceum im. Stefana Batorego w Warszawie poznajemy wartość stawiania sobie wymagań i takiego kształtowania charakterów, aby w chwili próby czyny zgadzały się ze słownymi deklaracjami. Poznajemy uczniów tej szkoły, którzy w maju 1939 r. odebrali świadectwa maturalne, a od 1. września całym sercem zaangażowali się w walkę z Niemcami, choć przecież nie byli żołnierzami: Jana Bytnara „Rudego”, Tadeusza Zawadzkiego „Zośkę”, Macieja Aleksego Dawidowskiego „Alka”, znanych z „Kamieni na szaniec” Aleksandra Kamińskiego oraz poetę Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, który jako żołnierz Szarych Szeregów zginął czwartego dnia Powstania Warszawskiego. Mówimy o wielkiej szkole patriotyzmu nabytej w szkole(!). Bohaterowie, których wspominamy są dla nas wielkim zobowiązaniem.
14.09.2022 r.
Temat: Polska poezja tyrtejska w kształtowaniu patriotyzmu.
Poznajemy źródło nieustraszonej postawy patriotycznej Pokolenia Kolumbów – poezję tyrtejską wielkich polskich romantyków: Adama Mickiewicza (III cz. „Dziadów”, „Księgi Narodu Polskiego i Pielgrzymstwa Polskiego”), Juliusza Słowackiego („Kordian”, „Testament mój”), Zygmunta Krasińskiego („Psalm miłości”). Rozumiemy wezwanie J. Słowackiego:
„A kiedy trzeba [żywi niech] na śmierć idą po kolei
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec”.
Takim „kamieniem” był Krzysztof Kamil Baczyński, o którego przystąpieniu do walki w Powstaniu Warszawskim Stanisław Pigoń powiedział: „Cóż, należymy do narodu, którego losem jest strzelać do wroga z brylantów”.
Wyrastamy z tego samego źródła. Czytamy te same dzieła naszej narodowej literatury. Obyśmy umieli tak cenić wolność ojczyzny i z takim samym zaparciem stawać w jej obronie, jak ci co zginęli.
21.09.2022 r.
Temat: Twarze wojny.
W szczególnych okolicznościach – toczącej się na Ukrainie wojny – wspominamy rocznicę Września 1939 r. Przypominając przyczyny wybuchu II wojny światowej, mówimy o bestialskim zaatakowaniu przez III Rzeszę Niemiecką Wielunia, wspominamy heroiczną obronę Poczty Gdańskiej, nierówną walkę o Warszawę, porzucony przez władze państwowe samotnie walczący naród, zadany przez Armię Czerwoną „cios w plecy” 17 września 1939 r., wreszcie kapitulację stolicy, kapitulację ostatnich walczących oddziałów i początek okupacji.
Zestawiamy obrazy zbombardowanej Guernici z 1927 r. ze zrujnowanym Wieluniem; bohaterską obronę Westerplatte z obroną Azowstalu w Ukrainie; obronę Warszawy z obroną Mariupola; zagrzewanie do walki w obronie stolicy prezydenta Stefana Starzyńskiego z codziennymi apelami prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego; obrazy zniszczonej Warszawy z ruinami Buczy.
Spotkanie kończymy apelem o pokój i zachętą do modlitwy w tej intencji.
24.09.2022 r.
Temat: Cios w plecy. Skutki napaści wojsk sowieckich na Polskę 17 września 1939 r.
Nawiązując do poprzedniego spotkania, związanego z wybuchem II wojny światowej pt. „Twarze wojny”, mówimy o jeszcze jednej jej „twarzy”. O tragicznym w skutkach wydarzeniu z 17 września 1939 r., o napaści wojsk sowieckich na Polskę, często nazywanym IV rozbiorem Polski. To był prawdziwy „cios w plecy”. Sowiecki okupant z okrucieństwem i bezwzględnością rozpoczął realizację zbrodniczych planów wobec polskiego narodu. Wziętych do niewoli żołnierzy, ale też przedstawicieli inteligencji różnych zawodów, uwięził w obozach w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku. Rozstrzelano ich wczesną wiosną 1940 r. Wspominamy znane dziś miejsca kaźni: Katyń, Kalinin, Charków, Kuropaty, Bykownia.
Mówimy też o tragicznych losach ludności cywilnej na zajętych przez Sowietów terenach. O zakrojonych na szeroką skalę czterech falach deportacji, które między lutym 1940 r., a czerwcem 1941 r. objęły blisko 330 tys. ludzi. Mówimy o ich losie, o warunkach, w jakich przyszło im żyć od Morza Białego po Bajkał.
Zatrzymujemy się dłużej przy drugiej deportacji: w nocy z 13/14 kwietnia 1940 r. wywieziono 61 tys. osób. Były to rodziny więźniów i jeńców wojennych osadzonych w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku, których egzekucja rozpoczęła się 10 dni wcześniej……
Kształcenie historyczne i obywatelskie
W ramach zajęć z edukacji obywatelskiej dziewczęta zapoznawały się z zagadnieniami dotyczącymi ubezpieczeń społecznych m. in. co wchodzi w skład ubezpieczenia społecznego, na czym polega ubezpieczenie, od czego można się ubezpieczyć? Formułując wnioski na zakończenie zajęć wychowanki potwierdziły gotowość do ponoszenia wydatków związanych z ubezpieczeniem społecznym zwracając przede wszystkim uwagę na przypadki częściowej lub całkowitej utraty zdolności do pracy.
Zajęcia z edukacji historycznej poświęcone były wydarzeniom II wojny światowej. Tematy zajęć dotyczyły m. in. granic Polski w 1939 r., agresji Armii Czerwonej na Polskę 17 września 1939 r., losów Polaków mieszkających na Kresach. Dziewczęta miały okazję pracować nad tekstami, które pozwoliły im poznać losy „dzieci wojny”, wysiedlonych, poniewieranych, cierpiących głód, pozbawionych domu. Poznały genezę i przebieg Powstania Warszawskiego.
Wzruszyły się słuchając wspomnień Kresowiaków.
Warsztaty z psychologiem Podczas warsztatów z psychologiem dziewczęta dyskutowały o problemach związanych ze stawianiem granic, szczególnie w obszarze swojej seksualności i cielesności. Po krótkim wykładzie prowadzącej na temat tego, czym są granice i jakie są ich rodzaje, uczestniczki próbowały odpowiedzieć na pytanie, jakie one mają granice (sztywne/zbyt przepuszczalne/zdrowe). Następnie, rozmawiały w grupach o tym, w jaki sposób ich granice są naruszane, dlaczego tak się dzieje i co można z tym zrobić. Dziewczęta miały bardzo trafne spostrzeżenia, były zaangażowane w pracę. Udało się nawet wypracować kodeks pt. „Chronię granice swoje i innych”.